தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம்

திருநீலகண்ட நாயனார் புராணம்

 1. வேதியர் தில்லை மூதூர் வேட் கோவர் குலத்து வந்தார்  0360-1
 மாதொரு பாகம் நோக்கி மன்னு சிற்றம்பலத்தே  0360-2
 ஆதியும் முடிவும் இல்லா அற்புதத் தனிக் கூத்து ஆடும்  0360-3
 நாதனார் கழல்கள் வாழ்தி வழிபடும் நலத்தின் மிக்கார்  0360-4

 2. பொய் கடிந்து அறத்தின் வாழ்வார் புனற் சடை 
    முடியார்க்கு அன்பர்  0361-1
 மெய் அடியார் கட்கு ஆன செயும் விருப்பில் நின்றார்  0361-2
 வையகம் போற்றும் செய்கை மனை அறம் புரிந்து வாழ்வார்  0361-3
 சைவ மெய்த் திருவின் சார்வே பொருள் எனச் சாரு நீரார்  0361-4

 3. அளவிலா மரபின் வாழ்க்கை மண் கலம் 
    அமுதுக்கு ஆக்கி  0362-1
 வளரிளம் திங்கள் கண்ணி மன்றுளார் அடியார்க்கு என்றும்  0362-2
 உள மகிழ் சிறப்பின் மல்க ஓடு அளித்து ஒழுகும் நாளில்  0362-3
 இளமை மீது ஊர இன்பத் துறையினில் எளியர் ஆனார்  0362-4

 4. அவர் தம் கண் மனைவியாரும் அருந்ததி கற்பின் மிக்கார்  0363-1
 புவனங்கள் உய்ய ஐயர் பொங்கு நஞ்சு உண்ண யாம் செய்  0363-2
 தவ நின்று அடுத்தது என்னத் தகைந்து தான் தரித்தது என்று  0363-3
 சிவன் எந்தை கண்டம் தன்னைத் திரு நீல கண்டம் என்பார்  0363-4

 5. ஆன தம் கேள்வர் அங்கோர் பரத்தை பால் 
    அணைந்து நண்ண  0364-1
 மானமுன் பொறாது வந்த ஊடலால் மனையின் வாழ்க்கை  0364-2
 ஏனைய எல்லாஞ் செய்தே உடன் உறைவு இசையார் ஆனார்  0364-3
 தேனலர் கமலப் போதில் திருவினும் உருவம் மிக்கார்  0364-4

 6. மூண்ட அப் புலவி தீர்க்க அன்பனார் முன்பு சென்று  0365-1
 பூண்டயங்கு இளமென் சாயல் பொன் கொடி 
    அனையார் தம்மை  0365-2
 வேண்டுவ இரந்து கூறி மெய்யுற அணையும் போதில்  0365-3
 தீண்டுவீர் ஆயின் எம்மைத் திரு நீல கண்டம் என்றார்  0365-4

 7. ஆதியார் நீல கண்டத்து அளவு தாம் கொண்ட ஆர்வம்  0366-1
 பேதியா ஆணை கேட்ட பெரியவர் பெயர்ந்து நீங்கி  0366-2
 ஏதிலார் போல நோக்கி எம்மை என்றதனால் மற்றை  0366-3
 மாதரார் தமையும் என் தன் மனத்தினும் தீண்டேன் என்றார்  0366-4

 8. கற்புறு மனைவியாரும் கணவனார்க்கு ஆன எல்லாம்  0367-1
 பொற்புற மெய் உறாமல் பொருந்துவ போற்றிச் செய்ய  0367-2
 இல் புறம்பு ஒழியாது அங் கண் இருவரும் வேறு வைகி  0367-3
 அன்புறு புணர்ச்சி இன்மை அயலறியாமை வாழ்ந்தார்  0367-4

 9. இளமையின் மிக்குளார்கள் இருவரும் அறிய நின்ற  0368-1
 அளவில் சீர் ஆணை போற்றி ஆண்டுகள் பலவும் செல்ல  0368-2
 வள மலி இளமை நீங்கி வடிவுறு மூப்பு வந்து  0368-3
 தளர்வொடு சாய்ந்தும் அன்பு தம்பிரான் திறத்துச் சாயார்  0368-4

 10. இந் நெறி ஒழுகும் நாளில் எரி தளர்ந்தது என்ன நீண்ட  0369-1
 மின்னொளிர் சடையோன் தானுந் தொண்டரை 
     விளக்கங் காண  0369-2
 நன்னெறி இதுவாம் என்று ஞாலத்தார் விரும்பி உய்யும்  0369-3
 அந் நெறி காட்டும் ஆற்றல் அருள் சிவ யோகி ஆகி  0369-4

 11. கீள் ஒடு கோவணம் சாத்திக் கேடு இலா  0370-1
 வாள் விடு நீற்று ஒளி மலர்ந்த மேனி மெல்  0370-2
 தோளடு மார்பிடைத் துவளும் நூலுடன்  0370-3
 நீளளி வளர் திரு முண்ட நெற்றியும்  0370-4



 12. நெடுஞ் சடை கரந்திட நெறித்த பம்பையும்  0371-1
 விடுங் கதிர் முறுவல் வெண்ணிலவும் மேம்பட  0371-2
 இடும் பலிப் பாத்திரம் ஏந்து கையராய்  0371-3
 நடந்து வேட்கோவர் தம் மனையில் நண்ணினார்  0371-4

 13. நண்ணிய தவச் சிவ யோக நாதரைக்  0372-1
 கண்ணுற நோக்கிய காதல் அன்பர் தாம்  0372-2
 புண்ணியத் தொண்டராம் என்று போற்றி செய்து  0372-3
 எண்ணிய வகையினால் எதிர் கொண்டு ஏத்தினார்  0372-4

 14. பிறை வளர் சடை முடிப் பிரானைத் தொண்டர் என்று  0373-1
 உறை உளில் அணைந்து பேர் உவகை கூர்ந்திட  0373-2
 முறைமையின் வழி பட மொழிந்த பூசைகள்  0373-3
 நிறை பெரு விருப்பொடு செய்து நின்ற பின்  0373-4

 15. எம்பிரான் யான் செயும் பணி எது என்றனர்  0374-1
 வம்புலா மலர்ச் சடை வள்ளல் தொண்டனார்  0374-2
 உம்பர் நாயகனும் இவ்வோடு நின்பால் வைத்து  0374-3
 நம்பி நீ தருக நாம் வேண்டும் போது என்று  0374-4

 16. தன்னை ஒப்பு அரியது தலத்துத் தன் உழைத்  0375-1
 துன்னிய யாவையும் தூய்மை செய்வது  0375-2
 பொன்னினும் மணியினும் போற்ற வேண்டுவது  0375-3
 இன்ன தன்மையது இது வாங்கு நீ என  0375-4

 17. தொல்லை வேட்கோவர் தம் குலத்துள் தோன்றிய  0376-1
 மல்கு சீர்த் தொண்டனார் வணங்கி வாங்கிக் கொண்டு  0376-2
 ஒல்லையின் மனையில் ஓர் மருங்கு காப்புறும்  0376-3
 எல்லையில் வைத்து வந்து இறையை எய்தினார்  0376-4

 18. வைத்த பின் மறையவர் ஆகி வந்து அருள்  0377-1
 நித்தனார் நீங்கிட நின்ற தொண்டரும்  0377-2
 உய்த்து உடன் போய் விடை கொண்டு மீண்டனர்  0377-3
 அத்தர் தாம் அம்பலம் அணைய மேவினார்  0377-4

 19. சால நாள் கழிந்த பின்பு தலைவனார் தாம் முன் வைத்த  0378-1
 கோலமார் ஓடு தன்னைக் குறி இடத்து அகலப் போக்கிச்  0378-2
 சீலமார் கொள்கை என்றும் திருந்து வேட்கோவர் தம்பால்  0378-3
 வாலி தாம் நிலைமை காட்ட முன்பு போல் 
    மனையில் வந்தார்  0378-4

 20. வந்த பின் தொண்டனாரும் எதிர் வழி பாடு செய்து  0379-1
 சிந்தை செய்து அருளில் எங்கள் செய்தவம் என்று நிற்ப  0379-2
 முந்தை நாள் உன்பால் வைத்த மெய்யொளி விளங்கும் ஓடு  0379-3
 தந்து நில் என்றான் எல்லாம் தான் வைத்து வாங்க வல்லான்  0379-4

 21. என்றவர் விரைந்து கூற இருந்தவர் ஈந்த ஓடு  0380-1
 சென்று முன் கொணர்வான் புக்கார் கண்டிலர் 
     திகைத்து நோக்கி  0380-2
 நின்றவர் தம்மைக் கேட்டார் தேடியும் காணார் மாயை  0380-3
 ஒன்றும் அங்கு அறிந்திலார் தாம் உரைப்பது 
    ஒன்று இன்றி நின்றார்  0380-4

 22. மறையவன் ஆகி நின்ற மலைமகள் கேள்வன் தானும்  0381-1
 உறை உளில் புக்கு நின்ற ஒரு பெருந் தொண்டர் கேட்ட  0381-2
 இறையில் இங்கு எய்தப் புக்காய் தாழ்த்தது என் என்ன வந்து  0381-3
 கறை மறை மிடற்றினானைக் கை தொழுது உரைக்கல் உற்றார்  0381-4

 23. இழையணி முந்நூல் மார்பின் எந்தை நீர் தந்து போன  0382-1
 விழை தகும் ஓடு வைத்த வேறு இடம் தேடிக் காணேன்  0382-2
 பழைய மற்று அதனில் நல்ல பாத்திரம் தருவன் 
     கொண்டு இப்  0382-3
 பிழையினைப் பொறுக்க வேண்டும் பெரும என்று 
    இறைஞ்சி நின்றார்  0382-4

 24. சென்னியால் வணங்கி நின்ற தொண்டரைச் 
    செயிர்த்து நோக்கி  0383-1
 என்னிது மொழிந்தவா நீ யான் வைத்த மண் ஓடு அன்றிப்  0383-2
 பொன்னினால் அமைத்துத் தந்தாய் ஆயினுங் 
    கொள்ளேன் போற்ற  0383-3
 முன்னை நான் வைத்த ஓடே கொண்டு வா 
    என்றான் முன்னோன்  0383-4

 25. கேடு இலாப் பெரியோய் என்பால் வைத்தது 
     கெடுதலாலே  0384-1
 நாடியும் காணேன் வேறு நல்லது ஓர் ஓடு சால  0384-2
 நீடு செல்வது தான் ஒன்று தருகிறேன் எனவும் கொள்ளாது  0384-3
 ஊடி நின்று உரைத்தது என் தன் உணர்வு எலாம் 
     ஒழித்தது என்ன  0384-4

 26.  ஆவதென் உன்பால் வைத்த அடைக்கலப் பொருளை 
     வௌவிப்  0385-1
 பாவகம் பலவும் செய்து பழிக்கு நீ ஒன்றும் நாணாய்  0385-2
 யாவரும் காண உன்னை வளைத்து நான் கொண்டே அன்றிப்  0385-3
 போவதும் செய்யேன் என்றான் புண்ணியப் 
    பொருளாய் நின்றான்  0385-4

 27. வளத்தினால் மிக்க ஓடு வௌவினேன் அல்லேன் ஒல்லை  0386-1
 உளத்தினும் களவிலாமைக்கு என் செய்கேன் உரையும் என்ன  0386-2
 களத்து நஞ்சு ஒளித்து நின்றான் காதல் உன் மகனைப் பற்றிக்  0386-3
 குளத்தினில் மூழ்கிப் போ என்று அருளினான் 
    கொடுமை இல்லான்  0386-4

 28. ஐயர் நீர் அருளிச் செய்த வண்ணம் யான் செய்வதற்குப்  0387-1
 பொய்யில் சீர்ப் புதல்வன் இல்லை என் செய்கேன் 
     புகலும் என்ன  0387-2
 மையறு சிறப்பின் மிக்க மனையவள் தன்னைப் பற்றி  0387-3
 மொய் அலர் வாவி புக்கு மூழ்குவாய் என மொழிந்தார்  0387-4

 29. கங்கை நதி கரந்த சடை கரந்து அருளி எதிர் நின்ற  0388-1
 வெங் கண் விடையவர் அருள வேட்கோவர் உரைசெய்வார்  0388-2
 எங்களில் ஓர் சபதத்தால் உடன் மூழ்க இசைவு இல்லை  0388-3
 பொங்கு புனல் யான்மூழ்கித் தருகின்றேன் போதும் என  0388-4

 30.  தந்தது முன் தாராதே கொள்ளாமைக்கு உன் மனைவி  0389-1
 அந் தளிர்ச் செங் கைப்பற்றி அலை புனலில் மூழ்காதே  0389-2
 சிந்தை வலித்து இருக்கின்றாய் தில்லை வாழ் அந்தணர்கள்  0389-3
 வந்து இருந்த பேர் அவையில் மன்னுவன் யான் 
     எனச் சென்றார்  0389-4

 31. நல் ஒழுக்கம் தலை நின்றார் நான் மறையின் 
     துறை போனார்  0390-1
 தில்லை வாழ் அந்தணர்கள் வந்து இருந்த திருந்தவையில்  0390-2
 எல்லை இலான் முன் செல்ல இருந்தொண்டர் அவர் தாமும்  0390-3
 மல்கு பெரும் காதலினால் வழக்கு மேலிட்டு அணைந்தார்  0390-4

 32. அந்தணன் ஆம் எந்தை பிரான் அரு 
   மறையோர் முன் பகர்வான்  0391-1
 இந்த வேட்கோவன்பால் யான் வைத்த பாத்திரத்தைத்  0391-2
 தந்து ஒழியான் கெடுத்தானேல் தன் மனைவி கைப்பற்றி  0391-3
 வந்து மூழ்கியும் தாரான் வலி செய்கின்றான் என்றார்  0391-4

 33. நறை கமழும் சடை முடியும் நாற்றோளும் முக் கண்ணும்  0392-1
 கறை மருவும் திரு மிடரும் கரந்து அருளி எழுந்து அருளும்  0392-2
 மறையவன் இத்திறம் மொழிய மா மறையோர் 
     உரை செய்வார்  0392-3
 நிறையுடைய வேட்கோவர் நீர் மொழியும் புகுந்தது என  0392-4

 34. நீணிதியாம் இது என்று நின்ற இவர் தரும் ஓடு  0393-1
 பேணி நான் வைத்த இடம் பெயர்ந்து கரந்தது காணேன்  0393-2
 பூண் அணி நூல் மணி மார்பீர் புகுந்த பரிசு இது என்று  0393-3
 சேணிடையும் தீங்கு அடையாத் திருத்தொண்டர் 
     உரைசெய்தார்  0393-4

 35. திருவுடை அந்தணாளர் செப்புவார் திகழ்ந்த நீற்றின்  0394-1
 உருவுடை இவர் தாம் வைத்த ஓட்டினைக் 
    கொடுத்தீர் ஆனால்  0394-2
 தருமிவர் குளத்தில் மூழ்கித் தருக என்று உரைத்தார் ஆகில்  0394-3
 மருவிய மனைவியொடு மூழ்குதல் வழக்கே என்றார்  0394-4

 36. அருந் தவத் தொண்டர் தாமும் அந்தணர் 
    மொழியக் கேட்டுத்  0395-1
 திருந்திய மனைவியாரைத் தீண்டாமை செப்ப மாட்டார்  0395-2
 பொருந்திய வகையால் மூழ்கித் தருகின்றேன் போதும் என்று  0395-3
 பெருந் தவ முனிவரோடும் பெயர்ந்து தம் 
    மனையைச் சார்ந்தார்  0395-4

 37. மனைவியார் தம்மைக் கொண்டு மறைச் சிவ 
     யோகியார் முன்  0396-1
 சினவிடைப் பாகர் மேவும் திருப்புலீச் சுரத்து முன்னர்  0396-2
 நனை மலர்ச் சோலை வாவி நண்ணித் தம் உண்மை காப்பார்  0396-3
 புனை மணி வேணுத் தண்டின் இரு தலை 
    பிடித்துப் புக்கார்  0396-4

 38. தண்டிரு தலையும் பற்றிப் புகும் அவர் தம்மை நோக்கி  0397-1
 வெண் திரு நீற்று முண்ட வேதியர் மாதைத் தீண்டிக்  0397-2
 கொண்டு உடன் மூழ்கீர் என்னக் கூடாமை பாரோர் கேட்கப்  0397-3
 பண்டு தம் செய்கை சொல்லி மூழ்கினார் பழுது இலாதார்  0397-4

 39. வாவியின் மூழ்கி ஏறும் கணவரும் மனைவி யாரும்  0398-1
 மேவிய மூப்பு நீங்கி விருப்புறும் இளமை பெற்றுத்  0398-2
 தேவரும் முனிவர் தாமும் சிறப்பொடு பொழியுந் தெய்வப்  0398-3
 பூவின் மா மழையின் மீள மூழ்குவார் போன்று தோன்ற  0398-4

 40. அந்நிலை அவரைக் காணும் அதிசயம் கண்டார் எல்லாம்  0399-1
 முன்நிலை நின்ற வேத முதல் வரைக் கண்டார் இல்லை  0399-2
 இந்நிலை இருந்த வண்ணம் என் என மருண்டு நின்றார்  0399-3
 துன்னிய விசும்பின் ஊடு துணையுடன் விடை 
     மேல் கொண்டார்  0399-4

 41. கண்டனர் கைகளாரத் தொழுதனர் கலந்த காதல்  0400-1
 அண்டரும் ஏத்தினார்கள் அன்பர்தம் பெருமை நோக்கி  0400-2
 விண்டரும் பொலிவு காட்டி விடையின் மேல் 
    வருவார் தம்மைத்  0400-3
 தொண்டரும் மனைவியாரும் தொழுது உடன் 
     போற்றி நின்றார்  0400-4

 42. மன்றுளே திருக் கூத்து ஆடி அடியவர் 
    மனைகள் தோறும்  0401-1
 சென்றவர் நிலைமை காட்டும் தேவர்கள் தேவர் தாமும்  0401-2
 வென்ற ஐம் புலனால் மிக்கீர் விருப்புடன் இருக்க நம்பால்  0401-3
 என்றும் இவ் இளமை நீங்காது என்று எழுந்து அருளினாரே  0401-4

 43. விறலுடைத் தொண்டனாரும் வெண்ணகைச் 
    செவ்வாய் மென் தோள்  0402-1
 அறல் இயல் கூந்தல் ஆளாம் மனைவியும் அருளின் ஆர்ந்த  0402-2
 திறலுடைச் செய்கை செய்து சிவலோகம் அதனை எய்திப்  0402-3
 பெறல் அரும் இளமை பெற்றுப் பேர் 
    இன்பம் உற்றார் அன்றே 0402-4

 44. அயல் அறியாத வண்ணம் அண்ணலார் ஆணை உய்த்த  0403-1
 மயலில் சீர்த் தொண்டனாரை யான் அறிவகையால் வாழ்த்திப்  0403-2
 புயல் வளர் மாடம் நீடும் பூம்புகார் வணிகர் பொய்யில்   0403-3
 செயல் இயற் பகையார் செய்த திருத் தொண்டு 
    செப்பல் உற்றேன்  0403-4